Hayat ne garip...Birileri mutluyken birileri üzgün...Birilerinin düğün haberini duyuyorken bir başkasının gaybının haberini alıyor insan... Sonra insanlarla bunu konuştuğumuzda 'işte hayat böyle bir şey' diyor herkes...Ama çok acı değil mi? Hadi mutlu olan mutlu zaten onu düşünmüyorum...Peki gaybı olan...Böyle zamanlarda çok şey söylememek en doğru şey belki de...Bilemiyorum.... Ne desem , ne söylesem hiç bir anlamı yok çünkü...
Bir yandan yiyip içiyorsun...Bir yandan normal yaşantına devam ettiğin için bile suçlu hissediyorsun.. Ne garip...
O ateş hiç bitmiyor bence...Hep ilk günkü gibi.... sadece o acıyı yaşamaya alışıyoruz o kadar...
İİnsan kuş misali derler ya... Tam da öyle oldu...Cumartesi günü Yalova'dan dönerken başımı kaldırdığımda ilk bakışta kuş zannettim....Ama dikkat edince gördüm ki Leylekler göç ediyor... Ne tesadüf ki Pinhani'nin Beni Sen İnandır şarkısının :
' Artık çok uzaklaştım
En çokta kendimden
Evden, senden
Göçmen kuşlar gibi ' bölümü çalıyordu...
Eve dönünce boncuklar mutlu oldular...Biz yokken sürekli uyuyanlar biz gelince yanımızdan ayrılmadılar....
Her hali ayrı güzel kuzumun...
Pazar sabahı...Yalaktan su içme saati...
Aşı'ya gitmeden başına ne geleceğinden habersiz bir Dombili Bey....
Zorla taşıma kabına girdiler....Hiç sevmiyorlar...Gittik aşımıızı olduk ve artık huzurla uyuyabiliriz.
Bu sabah mesai başlıyor...Yeni dönemimiz değerli velilerimiz , meslektaşlarım ve geleceğimiz her şeyimiz sevgili öğrencilerimiz için hayırlı olmasını diliyorum.Mutlu haftalar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder